A MERIGGIA MIA
Premio “Varano” 2005

U sole a matina ncò ’mmollo de mare
ma porta ‘nnocente e fresca de cuna.
Pe tutto u giorno a lassa fa cò je pare
e.. gentilomo de sera a lassa ma luna.

           E’ come n’amica- n’amica… de velo
           che zitta e lezziera me camina vicina.
           Ma a lia je piace solo a luce der cielo:
           e no quella fenta che fa a lampadina.

Saluto ‘n cristià pure lia arza u braccio.
Se sto a ma piegate è preferita da Dio.
Sporvero anche lia a vedi cu straccio.
Se sciucca u sudore propio come fo io.

           Se ccojo ‘na rosa anche lia fa lo stesso.
           Se ‘cchiappo e farfalle cure in allegria.
           Se scrivo su muro ca scheja de gesso
           me rpassa e parole e je dà più poesia.

Se ballo cò a scopa o fo l’apparecchio
se fo girotonno come ‘na bardasciòla
lia me ripete tutto come fa u specchio.
Cuscì trasparente e peccato non vola!
.

           Na vo’ ho svortato e spalle a ‘n puretto.
           Ero stracca acida mango io so perché!
           Lia s’è staccata facenno ‘n zompetto
           e ‘ntra saccoccia je c’ha meso ‘n suché.

Non è-Signore -che hi scoperto cos’è?
Se te ne va dimmelo e sennò pacienza!
Vordì che sarà pe sempre quello suché
solo ‘n segreto fra meriggia e cuscenza!