 |  |  |
A MERIGGIA MIA Premio “Varano” 2005
|
|
U sole a matina ncò ’mmollo de mare ma porta ‘nnocente e fresca de cuna. Pe tutto u giorno a lassa fa cò je pare e.. gentilomo de sera a lassa ma luna.
E’ come n’amica- n’amica… de velo che zitta e lezziera me camina vicina. Ma a lia je piace solo a luce der cielo: e no quella fenta che fa a lampadina.
Saluto ‘n cristià pure lia arza u braccio. Se sto a ma piegate è preferita da Dio. Sporvero anche lia a vedi cu straccio. Se sciucca u sudore propio come fo io.
Se ccojo ‘na rosa anche lia fa lo stesso. Se ‘cchiappo e farfalle cure in allegria. Se scrivo su muro ca scheja de gesso me rpassa e parole e je dà più poesia.
Se ballo cò a scopa o fo l’apparecchio se fo girotonno come ‘na bardasciòla lia me ripete tutto come fa u specchio. Cuscì trasparente e peccato non vola! .
Na vo’ ho svortato e spalle a ‘n puretto. Ero stracca acida mango io so perché! Lia s’è staccata facenno ‘n zompetto e ‘ntra saccoccia je c’ha meso ‘n suché.
Non è-Signore -che hi scoperto cos’è? Se te ne va dimmelo e sennò pacienza! Vordì che sarà pe sempre quello suché solo ‘n segreto fra meriggia e cuscenza!
|
|
|
|
|